حقوق سندیکایی
باید بهرسمیت شناخته شود
دولت حسن روحانی
پس از سوگند کار خود را آغازکردهاست. با معرفی علی ربیعی بهعنوان وزیر تعاون،
کار و رفاه اجتماعی، اکنون جنبش سندیکایی کارگران ایران در انتظار سیاستهای
«جدید» نشستهاست. شواهد عینی نشان میدهد که درمدت زمامداری دولتِ احمدینژاد،
اساس فکری بر این بوده است که اگر همراه با سرکوب شدیدِ کارگران پیشرو و سندیکاهای
مستقل، روی آمارهای ساختگی و توضیحات غیرواقع از نتایج برنامههای اقتصادی «بازار
آزاد- تعدیل اقتصادی – شوک درمانی – دولتِ کوچک»، به اندازهی کافی تبلیغات عوامفریبانه
شود، در نهایت به طبقهی کارگر و مردم عادی این برنامههای ضدمردمی باورانده
خواهدشد.
خصوصیسازی و
چپاول اموالِ ملی را، «کوچک سازیِ دولت» و «دادن کار مردم به دستِ مردم» معرفی
بکنند؛ دستبردِ به سفرهی بازنشستگان (ایلنا، 11 تیر 1392) را، بهعنوان بردنِ
«پولِ نفت سر سفرهی مردم» وعده بدهند؛ و بالاخره، تبعیت از دستورات و اجرای
برنامههای اقتصادی دیکته شده توسط نهادهای امپریالیستی مثل «صندوق بینالمللی
پول» (مهر، 31 تیر 1392) را، بهعنوان مبارزه با استکبار و استعمار جهانی جا
بزنند. مواردی که ذکر شد، میراثِ دولتهای منفور احمدینژاد در هشت سال قبل است.
همان طور که در
نامهی 2 مرداد 1392 خود، «سندیکای کارگران فلزکار مکانیک» و «هیات بازگشایی
سندیکای کارگران نقاش و تزیینات تهران» به درستی نوشتهاند، "با توجه به
شرایط بسیار سخت اقتصادی کشورمان که گریبانگیر زحمتکشان ایرانی است این تحریمها
باعث رکود تولید در صنایع مورد تحریم و تورم و فقر بیشتر و همچنین منجر به بیکاری
کارگران و متلاشی شدن خانوادههای زحمتکشان ایرانی خواهد شد." در این شکی
نیست که تحریمهای مداخلهجویانهی کشورهای امپریالیستی اثراتِ مخربی روی تولید
ملی و زندگی روزمرهی کارگران و زحمتکشان ایران داشته است. ولی، در زیر بهطور
خلاصه به برنامههای اقتصادی نولیبرالی «تعدیل اقتصادی» دیکته شده توسط «صندوق بینالمللی
پول»، که دولت احمدینژاد با حمایتِ ولیفقیه آنها را پیش برده است، و به تبعات آن
برنامههای اقتصادی روی زندگی کارگران و زحمتکشان ایران اشاره خواهیم کرد.
چند نمونه گزارشی
در رابطه با اثرات ویران کنندهی حذف یارانهها روی تولید ملی و بیکار شدن دستهجمعی
کارگران. روز 31 تیر 1392، درگزارشی با عنوان "هدفمندی یارانهها 300 کارخانه
لبنیات را تعطیل کرد"، ایلنا مینویسد: "با اجرای طرح هدفمند(ی) یارانهها،
بسیاری از کارخانههای لبنیات شرایط رقابت در بازار را از دست دادند و ظرفیت تولیدشان
را به 20 الی 25 درصد کاهش دادهاند." روز 5 مرداد 1392، ایلنا گزارش داد،
"در سال گذشته 195 واحد تولیدی قارچ از مجموع 410 واحد موجود تعطیل شدهاند......
تعطیلی واحدهای تولیدی قارچ موجب بیکاری 80 هزار کارگر شده است." در تاریخ 25 دی 1392، در گزارشی با تیتر
"بیش از 80 درصد کارگران زیر خطِ فقر زندگی میکنند"، ایلنا مینویسد،
"همزمان با اجرای قانون هدفمندی یارانهها به دلیل افزایش نرخ سوخت، واحدهای
تولیدی کشور با بحران مواجه شدهاند.... بهدلیل عدم پرداخت یارانه واحدهای تولیدی
از ابتدای سال جاری تاکنون تعداد زیادی از کارگران از واحدهای تولیدی اخراج شدهاند."
چند نمونهی دیگر
در رابطه با وضع وخیم معیشت طبقهی کارگر. روز 15 تیر 1392، در گزارشی با عنوان
"سبقت هزینههای تامین اجتماعی از درآمدها در پی عدم تناسب نرخ تورم و مزد
کارگران"، ایلنا مینویسد: "حذف ارز مرجع برای سازمان خطرناک است.....
تغییر نرخ ارز حداقل باعث افزایش 90 درصدی بهای اقلام دارویی و درمانی و بهداشتی
شده است." به نقل از علیرضا حیدری، گزارش مزبور اضافه میکند،"این مسئله
همچنین افزایش 40 درصدی بهای اقلام دارویی و بهداشتی تولید داخل را به همراه
داشته است....... در عمل تا کنون موسسات بیمهای هیچ تعهدی را در قبال افزایش بهای
دارو نپذیرفتهاند و در عمل در حال حاضر مابهالتفاوت این افزایش هزینه را شخص
بیمه شدگان پرداخت میکنند." گزارش فوق اضافه میکند، "در صورتیکه طبق
قانون معادل 10 درصد از درآمدهای حاصل از اجرای قانون هدفمندسازی یارانهها (باید)
به وزارت بهداشت پرداخت شود...... از زمان حذف شدن ارز مرجع، هزینههای درمانی
سازمان تامین اجتماعی افزایش چشمگیری داشته است." جالب اینجاست که با وصف
تمام مشکلات سازمان تامین اجتماعی، که نتیجهی «حیاط خلوت» خود انگاشتن سازمان
توسط مسئولین دولت ضدملی احمدی نژاد میباشد، روز دوم مرداد، ایلنا گزارش داد،
"اداره کل تامین اجتماعی استان گلستان به مناسبت شصتمسن سالگرد تأسیس این
سازمان، در اقدامی نادر شعبهای ویژه را برای خدمات رسانی به روحانیون در مرکز
استان اختصاص داده است....... هم اکنون تعداد سههزار و 750 نفر از طلاب و
روحانیون استان گلستان تحت پوشش تأمین اجتماعی هستند..... تاسیس شعبه ویژه تامین
اجتماعی برای خدمات رسانی به روحانیون در حالی صورت گرفته که سرمایه این سازمان از
کسر 30 درصد حقوق ماهانه کارگران تشکیل شده است."
به گزارش خبرگزاری
مهر، روز 31 تیر 1392، در دیدار مسئولان و کارگزاران نظام با ولیفقیه، احمدینژاد
گزارشی از میراث اقتصادی خود را ارائه داد. در این گزارش، باضافه آمارهای ساختگی
معمول خود، احمدی نژاد قانون هدفمندی یارانهها را گام دیگری در اصلاح ساختارهای
اقتصادی کشور برشمرد و تاکید کرد: "صندوق بینالمللی پول، روش ایرانی هدفمندی
یارانهها را بهترین روش معرفی و به دیگر کشورها اجرای آن را توصیه کرد." در
این شکی نیست که سازمانهای امپریالیستیِ بینالمللی همچون «صندوق بینالمللی
پول» و «بانک جهانی» از اجرای دستوراتشان توسط احمدینژاد خوشحالاند و آنرا بهعنوان
نمونه به دیگر کشورهای دنیا توصیه میکنند.
سیاستهای
اقتصادیی که اجرای آنها از کشورهایی مثل شیلی آغاز شد، و در چهار سال اخیر در
کشورهای اروپایی، بخصوص ایرلند، یونان، اسپانیا، پرتقال و ایتالیا فلاکت ببار
آوردهاند؛ در ایران در 8 سالِ دولتهای ضدملی احمدینژاد، با آهنگی بسیار
بیرحمانهتر اجرا شدهاند. جلوگیری از اجرای این برنامهها، که در میهن ما با نامهای
مختلف اجرا شده است و باعث ویرانی تولید ملی، بیکاری لجامگسیختهی کارگران، و
تشدید فقر زحمتکشان کشور گردیده است، صرفاً با مبارزهی متحد و پیگیر طبقهی کارگر
و سندیکاهای مستقل کارگری ممکن خواهد شد. تنها راهِ نجات کارگران، احیای حقوق
سندیکایی، برسمیت شناخته شدن حق برپایی سندیکا و عدم مداخلهی حکومت در امور تشکلهای
کارگری و نیز رعایت منشور جهانی حقوق سندیکایی و مقاولهنامههای سازمان بینالمللی
کار است.