اتحاد کارگر شماره ۵

اتحاد کارگر شماره ۵

جنبش سندیکایی زحمتکشان و هدفمندی یارانه‌ها

یکی از جنبه‌های گزارش صدروزۀ دولت تاکید مجدد بر ادامۀ سیاست اقتصادی کلان به ویژه "قانون هدمندی یارانه‌ها" همزمان با حذف پرداخت یارانۀ نقدی است. هدفمندی یارانه‌ها تا کنون لطمه‌های بزرگ به زندگی زحمتکشان وارد آورده است، از این‌رو افشای ماهیت این برنامه برای کارگران و زحمتکشان از وظایف جنبش سندیکایی زحمتکشان قلمداد میشود.

در عرضِ چند ماه بعد از اجرای "هدفمندی یارانه‌ها"، به‌علتِ نقض قانون توسط دولت و عدم پرداخت 30 درصد از درآمدهای حاصل از اجرای "هدفمندی یارانه‌ها" به‌بخش تولید، بحران در سرتاسر بخش‌های تولیدی آغاز، و دو سال بعد از اجرای فاز اولِ "هدفمندی یارانه‌ها"، بخش‌های عمده‌ای از صنایع تولیدی ایران تعطیل و میلیون‌ها کارگر ایرانی بیکار و بی‌خانامان شدند. بخشی از درآمدهای حاصل از "هدفمندی یارانه‌ها" نیز میبایست برای تهیۀ دارو و "کالاهای اساسی" بکار برده می‌شد؛ ولی حدود یک سال پیش، حذفِ تدریجی "ارز مرجعِ از دارو" و "کالاهای اساسی" نیز آغاز گردید. قرار بود ماهانه نفری مبلغ ۴۵ هزار و ۵۰۰ تومان به‌عنوان یارانۀ نقدی به مردم تعلق به‌گیرد. با وصف کاهش شدید ارزش پول ملی، و بنابراین کاهش شدید ارزش یارانۀ نقدی در سه سال اخیر، در دو سه ماه اخیر، کارگزارانِ "دولتِ تدبیر و امید" صحبت از "اصلاحات یارانه‌ای" و حذف تدریجی یارانه‌های نقدی می‌کنند.

روز ۲۴مهر ماه ۱۳۹۲، خبرگزاری ایسنا گزارش داد که "دولت و مجلس برای حذف سه دهک پردرآمد هم قسم شده‌اند؛" و دوباره روز ۲۹ مهر ماه ایسنا گزارش داد که مطابق "اعلام رییس کمیته اقتصادی کمیسیون برنامه و بودجه مجلس شورای اسلامی، دولت موظف شده است ظرف مدت سه ماه نسبت به شناسایی سه دهک پردرآمد جامعه اقدام کند." مقاماتِ ارشدِ رژیم علتِ اصلی حذف یارانۀ "سه دهک پردرآمد" را "کسری بودجه‌ی ۱۰۰۰ میلیاردی ماهانه" توصیف کرده‌اند؛ در صورتی‌که ایسنا "میزان کلِ یارانه‌های نقدی واریز شده" در شهریور ماه را "۱۱۳۰۰۰ میلیارد تومان" گزارش داد. روز ۶ آبان ماه ۱۳۹۲، در همایش امکان‌سنجی شناسایی گروه‌های درآمدی مشمول یارانه در ایران، علی ربیعی، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی گفت، "ما اکنون در نقطه‌ای ایستاده‌ایم که.... با ضرورت‌ها و تنگناهای اقتصادی جدی‌ای رو به رو هستیم که بازنگری در طرح هدفمندسازی را ضروری ساخته است." در ۲۵ آبان ماه نیز، علی‌محمد احمدی، عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس گفت، "حدس من این است که دولت.... در بودجه سال ۹۳.... به بخشی نقدی یارانه پرداخت کند، به بخشی کالا بدهد و بخشی را هم حذف کند." در گفتگویی با مهر، روز ۱۴ آبان ماه، محمد باقر نوبخت، سخنگوی دولت و معاون برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی رئیس جمهور نیز گفت، "مرحله دوم هدفمندی یارانه‌ها به احتمال فراوان از ابتدای سال ۹۳ اجرا می‌شود." به‌عبارتی دیگر، بعد از این‌همه ویرانی، در حین "بازنگری" و حذف تدریجی "یارانه‌های نقدی"، دولتِ "تدبیر و امید" نظرِ اجرای "مرحله دوم هدفمندی یارانه‌ها" را نیز دارد.

دولت و مجلس در حالی از اجرای "مرحله دوم هدفمندی یارانه‌ها" سخن می‌گویند که کارگران در وضعیتِ معیشتی فلاکت‌باری زندگی می‌کنند و دولتِ یازدهم نیز تا کنون به وعده‌های خود عمل نکرده است. در شرایطی که بنا به گفتۀ خودِ روحانی نرخ تورم ۴۰ درصد و مطابق گزارش ایلنا خطِ فقر یک میلیون و ۵۰۰هزار تومان بود، روحانی وعدۀ افزایش دست‌مزد کارگران مطابق قانون "در صورت انتخاب" شدن به ریاست جمهوری را داد. چهار ماه بعد از آغازِ دولت یازدهم، حداقلِ دستمزد ۴۸۷هزار تومانی کارگران هنوز تغییری نکرده است. این در حالی‌ست که مطابقِ گزارش ۲۹ مرداد ماه خبرگزاری مهر، حداقل دست‌مزد کارگران در سال‌های ۹۰ و ۹۱نیز به‌ترتیب ۱۲/۵ و ۱۸/۸۱ درصد کم‌تر از نرخ تورم اعلام شده توسط بانک مرکزی تعیین شده بود. با توصیف این‌که در دهۀ ۸۰ "اختلاف درآمد خانوار ایرانی ۱۰ برابر شد"، گزارش ۲۹ مرداد خبرگزاری مهر اضافه کرد، "در سال ۹۰ ....رئیس جمهور سابق به وزیر کار دستور اکید داده بود که اجازه افزایش بالای ۱۰ درصدِ" دست‌مزدکارگران داده نشود.

مقاماتِ ارشدِ دولتِ حسن روحانی و نمایندگانِ مجلس در حالی از اجرای "مرحله دوم هدفمندی یارانه‌ها" سخن می‌گویند که ماهی نیست خبرِ تعطیلی ده‌ها کارخانه و بیکار شدن هزاران کارگر در رسانه‌های همگانی دیده نشود. در زمانی که کشور سالیانه "۱۰۰ میلیارد دلار درآمد ارزی داشت"، هم‌زمان با حذف میلیاردها دلار یارانۀ سوخت صنایع تولیدی، مواد غذایی و دارو، برای جبران اثراتِ مخربِ آن، جمهوری اسلامی براساس قانونی که تصویب کرد، چندین وعده داد. با "عدم پرداخت" یارانه‌های بخش تولید و نقض صریح قانون خود، جمهوری اسلامی موجبِ ویرانی صنایع تولیدی و بیکار شدن میلیون‌ها کارگر ایرانی گردید. با نقض آشکار قانون خود و با حذفِ یارانۀ دارو و "کالاهای اساسی"، جمهوری اسلامی موجبِ مشکلاتِ مخربی در زندگی کارگران و زحمتکشان ایران گردید. با نقضِ آشکار قانونِ خود، جمهوری اسلامی نظرِ حذفِ تدریجی "یارانه‌های نقدی" را دارد. در شرایطی که کارگران و زحمتکشان در بدترین وضعیتِ معیشتی به‌سر می‌بردند، در عرض سه ماه جمهوری اسلامی ارزش پول ملی را به کمتر از یک‌سوم آن کاهش داد. در شرایطی که حداقلِ دستمزد کارگران یک میلیون تومان کمتر از خطِ فقر است، جمهوری اسلامی دوباره نظرِ "اصلاحِ یارانه‌ها" و اجرایِ "مرحله دوم هدفمندی یارانه‌ها" را دارد.

تنها راه بازداشتن و عقب نشاندن متجاوزین به حقوق و منافع طبقۀ کارگر ایران، سازماندهی کارگران در سندیکاهای مستقلِ کارگری است. کارگران باید بدانند که اجرای "فازِ دوم هدفمندی یارانه‌ها" اثراتی ویران کننده روی وضعیت معیشتی آنان و امنیت شغلی آنان خواهد داشت. کارگران باید به‌نیروی برندۀ تشکیلاتِ مستقلِ خود آگاه گردند. در شرایطِ کنونی، سندیکاهای مستقلِ کارگری وظیفۀ خطیری به‌عهده دارند: سازماندهی اعتراضاتِ پراکندۀ کارگری براساسِ مواضعِ درست و منافع طبقاتی کارگران، ضرورتِ عاجلِ مرحلۀ کنونی‌ست. پیروزی در مقابل دشمنِ طبقاتی، صرفاً با اتحاد و همبستگی کارگران ممکن خواهد شد.

آموزش‌های سندیکایی- بخش سوم

در دو بخش گذشته با مفهوم طبقاتی و خصلت فراگیر و دمکراتیک سندیکا آشنا شدیم و اینک در ادامه آموزش‌های سندیکایی، به ساختار و اساس فعالیت‌های سندیکا می‌پردازیم. این آموزش‌ها برگرفته از آموزش‌های سندیکایی فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری است.

*ـ سندیکا و ساختار سازمان‌های سندیکایی؛

کارگاه به معنی وسیع کلمه یعنی شامل کارخانه، موسسه، اداره و بطور کلی هر واحد تولیدی و خدماتی، مناسب‌ترین و مهم‌ترین مکان برای تشکیل سندیکا و فعالیت‌های سندیکایی است. به عبارت دقیق‌تر کارگاه، اساس فعالیت‌های سندیکایی به شمار می آید. زیرا ارتباط میان کارگران و زحمتکشان در کارگاه از هرجای دیگری آسان‌تر صورت می گیرد. از این‌رو کارگاه به معنی وسیع آن پایگاه سازمانی فعالیت سندیکایی است که سازمان‌های سندیکایی بر پایه و اساس آن شکل می گیرند.

* ـ در هر کارگاه، یک سندیکا؛

تجربه نشان می دهد که اگر در کارگاه‌ها (مفهوم وسیع کارگاه مورد نظر است) سندیکاها تنگ نظرانه و بر اساس حرفه‌های مختلف یا بر پایه اعتقادات سیاسی و مذهبی شکل بگیرند، درک اهمیت اشتراک منافع از جانب همه زحمتکشان دشوار و حتی غیر ممکن خواهد بود. هدف سندیکا و سازمان سندیکایی متحد کردن کارگران بر اساس منافع مشترک آنان است. از سویی هدف سندیکا، متشکل ساختن همه کارگران است و از دیگر سو برای رسیدن به این مقصود باید از کارگاه آغاز کرد و توجه عمده به جانب کارگاه‌ها باشد.

بنا براین، اصل طبقاتی و فراگیر و توده‌ای بودن سندیکا که پیش‌تر در باره آنها صحبت کردیم، مشخص کننده ساختمان و ساختار سندیکاست در هر کارگاه و بطور کلی در هر واحد اقتصادی و اجتماعی اعم از خصوصی، دولتی، دستگاه اداری، مختلط و غیره، زحمتکشان باید مستقل از حرفه، تخصص و اعتقادات سیاسی و مذهبی خود، در یک سندیکای واحد متشکل شوند.

این سندیکا، پایه و اساس اتحادیه‌ها و سازمان‌های سندیکایی (حرفه‌ای و بین حرفه‌ای) را تشکیل می دهد و در واقع حلقه ارتباطی اصلی میان اعضای سندیکا و سازمان‌های سندیکایی محلی، منطقه‌ای و سراسری به شمار می رود. بنا براین سازمان‌های سندیکایی بر اساس سندیکا در کارگاه به دو صورت شکل می گیرد؛

۱ـ سازمان‌های مختلط یا افقی سندیکایی که از به هم پیوستن سندیکاها در رشته‌های مختلف و برای نمونه از به هم پیوستن سندیکاهای کارخانه‌های سیمان، گونی‌بافی، داروسازی، پارچه‌بافی، قند، لاستیک‌سازی و از این قبیل در یک محل، یک منطقه یا سراسر کشور تشکیل می شود.

۲ ـ سازمان عمودی یا رشته‌ای سندیکایی که از به هم پیوستن سندیکاهای یک شاخه صنعتی و حرفه‌ای و برای نمونه از به هم پیوستن سندیکاهای کارخانه‌های تولیدی خودرو سازی، نفت، پتروشیمی، الکترونیک و از این قبیل در یک محل یا منطقه و یا در سراسر کشور شکل می گیرند.

در این زمینه لازم است به دو نکته مهم توجه داشت؛

الف ـ بالاترین سازمان طبقاتی صنفی کارگران در مقیاس کشوری سازمانی است که از به هم پیوستن افقی سازمان‌های محلی و منطقه‌ای تشکیل شود و همه کارگران و سندیکاهای کارگری را در بر گیرد.

ب ـ تشکیل سندیکای پایه‌ای، به‌ویژه در کارگاه‌های کوچک، گاه با دشواری‌هایی روبرو می شود. در این صورت سازمان پایه‌ای بر اساس تجمع این کارگاه‌ها در سطح محلی تشکیل می گردد. از این‌رو سندیکاهای پایه‌ای می تواند سندیکای یک کارگاه (سندیکای کارگاهی) یا سندیکای محلی (سندیکای حرفه‌ای) باشد.

پایان بخش سوم.

بخش چهارم و پایانی در شماره آینده اتحاد کارگر انتشار می یابد.

سندیکای معلمان و اهمیت آموزش همگانی

کنفرانس بین‌المللی در موضوع آموزش  توسط FISE – WFTU (۲۸-۲۹ اکتبر در بروکسل بلژیک)

فدراسیون بین‌المللی سندیکاهای معلمین (FISE – WFTU ) جلسه آموزشی بین‌المللی مشترکی را تحت عنوان «نقش امروزین معلمین، مدارس کنونی، آموزش همگانی و دمکراسی در آموزش» با موفقیت در پارلمان اروپا در بروکسل  بلژیک برگزار نمودند. این کنفرانس که با ریاست دبیر سندیکای بین‌المللی معلمین (WFTU - TUI ) اورلاندو پرز (از ونزوئلا) و حسن اسماعیل رئیس (از لبنان) که در کنگره FISE در سال ۲۰۱۲ در  کاراکاس انتخاب شده بودند، برگزار شد.

این کنفرانس با حضور اتحادیه‌های کارگری از ۱۶ کشور جهان برگزار گردید. شرکت کنندگان در مورد نقش معلمین و کارکنان آموزشی در هماهنگی و آموزش مبارزات کارکنان عرصه آموزشی در سراسر جهان را بررسی نمودند.

ترجمه از: http://www.wftucentral.org/?p=6894&language=en

اولین اردوی سازمان جوانان فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری در قبرس: سخنرانی توسط جورج ماوریکوس

اردوی فعالین جوانِ سندیکایی

اولین اردوگاه سازمان جوانان فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری با موفقیت تمام در لارنکای قبرس به‌پیش می‌رود. امروز، فعالین سندیکایی جوان از 19 کشور دنیا فرصتِ شرکت در سمینار اصلی در رابطه با تاریخ فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری را یافتند. سخنرانی اصلی توسط رفیق جورج ماوریکوس، دبیرکل فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری ارائه شد. خوشامدگویان و معرفین سمینار رفقا ماپمپیس کیریتسیس، دبیرکل سازمان میزبان، فدراسیون اتحادیه‌های کارگری قبرس و نایب رییس فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری بودند.

http://www.wftucentral.org/?p=6755&language=en

قبرس: سازماندهی تظاهراتِ عظیم هبستگی در چارچوب اولین اردوی جوانانِ فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری

در ماه سپتامبر، با ادامۀ برنامۀ خود در اولین اردوی جوانانِ فدراسیونِ جهانی سندیکاهای کارگری،  شرکت کنندگان در اردو در یک تظاهراتِ عظیم مبارزه جویانه در لارناکای قبرس شرکت کردند. شرکت کنندگان توانستند با صدها نفر در تظاهراتی که توسط فدراسیون اتحادیه‌های کارگری قبرس سازماندهی شده بود، آشنا شوند.

ماپمپیس کیریتسیس، دبیرکل فدراسیون اتحادیه‌های کارگری قبرس، سخنرانِ اصلی تظاهرات بود.

سخنرانی وی شامل نکات زیر بود:

"اثرِ بدترین صدماتِ بحران سرمایه‌داری و شدیدترین اثراتِ سیاست‌های ضد-کارگری اجرا شده، بیشتر متوجه جوانان بوده است. ولی آنها پویاترین بخش طبقۀ کارگر هستند؛ و ما امید و چشم‌انداز جنبشِ طبقاتیِ اتحادیۀ کارگری را روی آن‌ها بنیاد می‌گذاریم.

این واقعۀ مهم، که توسط فدراسیون اتحاده‌های کارگری قبرس و فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری سازماندهی شده است، متاسفانه با تحدیدِ جنگ خونین دیگری در همسایگی ما هم‌زمان است. تجاوزِ نظامی که توسطِ امریکا و متحدین آن در اراضی سوریه طرح‌ریزی می‌شود، اگر اجرا بشود، به صلح و امنیتِ منطقه عوارضِ بسیار خطرناک و غیرقابل پیش‌بینی را به ارمغان خواهد آورد. ما هرنوع دیدگاهی را که برای حل مسئلۀ سوریه از حملاتِ نظامی استفاده بکند، محکوم می‌کنیم.

فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری که همیشه در تمام نقاط جهان به‌عنوان نمایندۀ نیروهای سندیکایی با دیدگاه طبقاتی بوده است، به‌طور سیستماتیک برای همبستگی، ائتلاف و اتحاد نیروهایی با دیدگاه طبقاتی کوشیده است. عامل بسیار مهمی که به‌تواند جهتِ حرکتِ وقایع را عوض کند، تنها نیروی مقاومت پرتکاپو و پیگیرِ مبارزاتِ اجتماعی و سندیکاهای کارگری است. به‌عنوان جنبش سندیکاییِ با دیدگاه طبقاطی، ما موظفیم که در خطِ اول این مبارزه باشیم."

به‌دنبالِ سخنرانی‌های نمایندگان سندیکایی جوان در تظاهرات، برنامۀ فرهنگی با آوازهای انترناسیونالیستی آغاز شد.

از طرف شرکت کنندگان در تظاهرات، دورودهای گرم توسط ال‌ظهرا سهیل از لبنان، مینو منوهر ومن از هندوستان، پولیکارپوس تاکس از جبهۀ رزمنده سراسری کارگرانِ یونان، و لولمیل سیبندا عضو دبیرخانۀ کمیتۀ جوانانِ فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری، ارائه گردید. 

رفیق لولمیل سیبندا از افریقای جنوبی، که در اردوی جوانانِ فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری شرکت کرده بود، در تهنیتِ خود به نمایندگی از طرفِ فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری اظهار داشت، "ما به‌عنوان کادرهای آتی جنبشِ سندیکایی طبقاتیِ بین‌المللی در این‌جا جمع شده‌ایم تا آگاهی سیاسیِ طبقاتی را توسعه به‌دهیم. ما به‌عنوان فرزندان طبقۀ کارگر در این‌جا جمع شده‌ایم تا جهانی را که در آن زندگی می‌کنیم با روشی علمی تجزیه و تحلیل بکنیم.

به‌عنوان آیندۀ جنبشِ سندیکایی طبقاتی کارگران، ما دنیا را با وضع موجود آن به ارث نه‌خواهیم برد. ما تعهد می‌دهیم که جهانی بهتر، جهانی انسانی‌تر، جهانی سوسیالیستی که بهره‌کشی انسان از انسان در آن موجود نباشد را به‌وجود بیآوریم."

رفیق لولمیل سیبندا افزود: "تحتِ پرچم انقلابی پهناورِ فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری، تعهد می‌دهیم که انترناسیونالیسم کارگری را در بین کارگرانِ جوان عمیق‌تر بکنیم.

در این چارچوب، برای افشا و ایزوله کردن وحشیگری امپریالیسم به رهبری امریکا، علیه صهیونیسم، تحریم کشندۀ اسرائیل، در کنار خلقِ سوریه، کوبا، صحرایِ غربی، سوازیلند و فلسطین مبارزه خواهیم کرد.

شکی نداریم که فدراسیونِ جهانی سندیکاهای کارگریِ «موسی مبهیدا» و «اریک متشلی»، راهنمایی لازم را به مبارزه طلبی جوانیِ دبیرخانۀ جوانانِ فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری، فراهم خواهد کرد."

http://www.wftucentral.org/?p=6751&language=en

برگزاری نشستِ منطقۀ آسیا – اقیانوسیه فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری در مالزی

سخنرانی دبیرکل فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری در جلسه دفتر منطقه‌ آسیایی-اقیانوسیه

متن سخنرانی مقدماتی جورج ماویرکوس در گردهمایی حوزه آسیا – اقیانوسیه در شهر بندری دیکسون، مالزی در روزهای ۲۵-۲۶ اکتبر ۲۰۱۳

رفقا و دوستان گرامی،

من از طرف هیئت رئیسه و نیز۸۶ میلیون عضو فدراسیون که در اتحادیه‌های طبقاتی خود متشکل در ۱۲۰ کشور جهان شده‌اند به شما درود می‌فرستم.

این برای من افتخار بزرگی  است که در اینجا و دراین سمینار حوزه آسیا - اقیانوسیه و با مهمان نوازی گرم (اتحادیۀ زحمتکشان مالزی NUBE) در مالزی شرکت نمایم. می‌خواهم تاکید کنم که تشکیل این جلسه و نیز دیگر دیدارهای نوبتی و دوره‌ای، قدم‌های بزرگی رو به جلو برای WFTU می‌باشد. تشکیل این جلسات اهمیت اقدام‌های اصولی فدراسیون در سال‌های گذشته را نشان می‌دهد. و نیز نشانگر توانایی و پتانسیل عظیم فدراسیون و جنبش سندیکاهای طبقاتی را دارد: چنانچه اگر آنان با داشتن یک استراتژی معین و تاکتیک‌های مشخص و حساب شده کار کنند. این جلسات اثبات می‌کند که WFTU در جنبش امروزین حضور داشته و برنامه عملی برای مشکلات امروزین زحمتکشان در همه قاره‌ها را دارد.

و سرانجام، نشان می‌دهد که ما در مسیر درست بوده‌ایم ودرهمان مسیر تلاش‌هایمان را باید گسترش دهیم.  ما حتما باید به مشکلات غلبه نماییم،، نقاط ضعف را برطرف و مسایل را حل کنیم. ما بایستی کار مشترک را گسترش دهیم، مشترکا سطح درخواست‌ها را- بر اساس واقعیاتی که در روبرومان هست- ، و با توجه به حملات ضد کارگری دولت‌ها و شرکت‌های چند ملیتی برای نسل آینده طبقه زحمتکش، افزایش دهیم.

ما در اینجا برای بحث و بررسی مسائل و مشکلات مهم زحمتکشان منطقه آسیایی و اقیانوسیه جمع شده‌ایم، و چگونگی‌ گسترش این مشکلات و نیز چگونگی رفع موانع بهبود شرایط زیستی کارگران و همه مردم می‌شود. ایجاد زندگی زحمتکشان با کیفیتی که مطابق با میزان تولید و سطح تکنیکی زمان ما باشد. رهبری WFTU  نیاز دارد که واقعیات را از زبان شما بشنود و از شما یاد بگیرد، تجربیات شما، تصوری را که شما در تماس با اعضای خود می‌گیرید را بداند. هرچقدر بیشتر بدانیم بهتر می‌توانیم موضع‌گیری درست و عمل نماییم.

شما قطعا از اوضاع آسیا کاملا آگاه هستید. تصویر عمومی، شرایط سخت زندگی مردم زحمتکش را نشان می‌دهد.

بر همگان آشکار است که اکثریت زحمتکشان به‌‌زحمت توان تامین حداقل نیازهای خود را دارند. میلیون‌ها زحمتکش با روزی کمتر از ۲ دلار زندگی می‌کنند. ما شاهد حقوق ماهیانه ۳۰ دلار در صنایع پوشاک در بنگلادش هستیم. متوسط حقوق کارگران در آسیا بین ۶۰ تا ۱۰۰ دلار می‌باشد. ما آن را برده‌داری مدرن می‌نامیم. چنانچه حقوق شما نیازهای اولیه زندگی‌تان را برآورد نکند جز برده‌داری مدرن چه میتواند باشد. در بعضی از کشورها مانند نپال کارگر همیشه مقروض داریم. پدیده برده‌داری قدیم هنوز وجود دارد. ما همین الان بایستی خواستار دستمزد مناسب باشیم.

قیمت‌ها هر لحظه افزایش می‌یابد و قیمت مایحتاج اولیه بسیار گران می‌باشد. هم اکنون برنج دیگر در هند یک مواد غذایی لوکس شده است. قیمت پیاز و سیب زمینی و دیگر اقلام ضروری به طور مداوم در حال افزایش می‌باشد.

مشکلات پیچیده و وخیمی برای زحمتکشان وجود دارد: مانند کودکان کار و اجحافات علیه زن همچنان با درصد بسیار بالایی کماکان وجود دارد. اصولا آمار کودکان کار در این شرایط بحران جهانی سرمایه‌داری و سطح بالای بیکاری بایستی کاهش را نشان دهد ولی بطور بی‌سابقه‌ای افزایش یافته است.

در اغلب کشورهای آسیایی، تامین اجتماعی و بیمه درمانی جزو حقوق زحمتکشان و کارگران نیست. وقتیکه کارگری مریض یا آسیب می‌بیند با یک سری مشکلات وسختی‌هایی در بدست آوردن بهبودی و ادامه حیات  روبرو می‌شود. آنان با سودآوری‌های کلان شرکت‌های چند ملیتی که بر ضد سلامتی عمومی مردم هستند روبرو هستند.

ما بایستی خواستار تامین اجتماعی برای عموم باشیم.

با همکاری دولت‌ها و زیر نظر انحصارات بین‌المللی، شرکتها و کارخانجات کارگران را در محیط‌های کاری عاری از ایمنی در محیط کار جانشان را به خطر می‌اندازند.

ساختمانی که در مجموعه تجاری- صنعتی رعنا در بنگلادش ریزش کرد جان ۱۱۲۹ کارگر را گرفت استثنا نیست. این ترس روزانه برای اغلب کارگران در بنگلادش ، پاکستان و در اغلب کشورهای آسیایی وجود دارد.

ما بایستی خواستار تامین ایمنی در برابر زلزله‌ها باشیم.

سطح نازل کیفیت زندگی  کارگران، سطح نازل ساختمانی و عمدا پایین بودن تامین اجتماعی اغلب مردم در خانه‌های غیر ایمن زندگی می‌کنند. فاجعه‌هایی که با جاری شدن سیل و بروز زلزله مشاهده می‌شود دیگر سناریوهای تکراری در زندگی زحمتکشان شده است.

با اتخاذ تدابیر موثری می‌شد از تعداد عظیم قربانیان و بی‌خانمان‌ها در پاکستان، هندوستان و فیلیپین جلوگیری نمود.

میلیون‌ها کارگر مهاجر با پشت سر گذاشتن خانواده خود و برای یافتن زندگی بهتر به قطر، عربستان و اروپا می‌روند ولی با شرایط سخت و استثمار بیش ازحد روبرو شده ومورد آزارو اذیت قرار می‌گیرند. زمانیکه زحمتکشان در هر جا تصمیم به متشکل شدن، مقاومت و اعتراض بگیرند با زور و قلدری کارفرما و مسئولین مواجه می‌شوند. محدودیت ایجاد تشکل‌های سندیکایی وجود دارد. سندیکالیست‌های مبارز با تحدید، اخراج، زندان و ترور روبرو می‌شوند. همانند سندیکای NUBE، رهبری کارگران معدن زغال سنگ در هند – رفیق رامندرا کمار رهبر AITUC  و عضو شورای رهبری فدراسیون- و سایر فعالین کارگری . دلیل بکارگیری این تحدیدات و آزار فعالین کارگری برای جلوگیری از گسترش این اعتراضات و عمیق شدن و طبقاتی شدن این اعتراضات می‌باشد.

ما بایستی برای آزادی‌ها و تشکیل سندیکاها پافشاری کنیم. اینان واقعیاتی سخت و انکار ناپذیر در محیط های کارگری آسیا و اقیانوسیه می‌باشد.

آنچه مورد اشاره قرار گرفت واقعیاتی برای تمامی کارگران جهان و نیز واقعیاتی تلخ برای اکثریت توده‌های مردم که توسط اقلیت محدودی که برای منافع خود تلاش  می‌کنند، استثمار می‌شوند.

شرکت‌های چند ملیتی با انتقال بخشی از خط تولید کارخانجات خود به کشورهای آسیایی- بخصوص در این شرایط بحران سرمایه‌داری- در پی یافتن کارگر ارزان قیمت و بدون داشتن هیچ نوع حق و حقوقی می‌باشند. در ضمن ثروتمندان محلی که به جرگه میلیاردرهای جهانی پیوسته‌اند نیز کم نیستند. صاحبان غول فولاد- کمپانی آرسلر- فلز، صنایع  Reliance، صنایع داروسازی Sun ، Wipro  و بسیاری دیگر را می‌توان نام برد. ۱۹/۵ میلیارد دلار سود برای بنگلادش، ۱۶ میلیارد برای ویتنام، ۵/۳ میلیارد برای کامبوج که از حاصل دسترنج ۴ میلیون کارگر در بنگلادش ، ۱/۵ میلیون در ویتنام و ۶۱۵۰۰۰ در کامبوج که در این صنایع مشغول هستند حاصل شده است.

برای WFTU آشکار است که مبارزه کارگران برای منافع خود و زندگی بهتر واقعیتی انکار ناپذیر و ضروری است. از دید فدراسیون یک زندگی مطلوب برای زحمتکشان داری ویژگی‌های: داشتن تغذیه مناسب و سالم و با کیفیت، آب آشامیدنی بهداشتی و مناسب و همگانی، آموزش و بهداشت مجانی و همگانی، تامین اجتماعی مجانی و عمومی، مسکن با کیفیت و ارزان همگانی، می‌باشد.

برای این خواست‌ها ما مبارزه می‌کنیم و خواستار تشکیل اتحادیه‌های طبقاتی در سراسر جهان هستیم. این همان چیزی است که ما در روز اعتراض جهانی در سوم اکتبر ۲۰۱۳ با موفقیت انجام دادیم. هزاران کارگر در خیابان‌ها حضور یافتند و با تشکیل جلسات در مورد این خواست‌ها بحث و تبادل نظر کردند.

 اعضا فدراسیون در منطقه، مبارزات عظیمی را سازماندهی نمودند و این تلاشها برای مبارزات بعدی جای پای مناسبی را باز کردند. مثال بزرگ‌ش برگزاری یک اعتصاب دو روزه که در ماه فوریه در هند انجام گرفت که ۱۰۰ میلیون کارگر در آن شرکت نمودند.  مشابه این اعتراضات و راه‌پیمایی‌ها در مالزی، سری لانکا، اندونزی، پاکستان و بنگلادش و جاهای دیگر سازماندهی گردید. یک اعتراض و راه‌پیمایی بزرگی برای ۱۲ دسامبر ۲۰۱۳ در هند تدارک دیده شده است.

WFTU با همکاری اعضا، دوستان و نیز دفتر منطقه‌ای خود در هندوستان به ریاست رفیق اچ- ماهادون قدم‌های مهمی در این رابطه را برداشته‌اند.

در هر حال برنامه عملی طرح شده سال گذشته که در جلسه آسیایی و اقیانوسیه اتحاذ شده بود نتوانست به تمام خواست‌های خود برسد. و این امر سبب شد که ما پشتیبانی خود را از نیازها و خواست‌های اتحادیه‌های طبقاتی  واعضای خود گسترش دهیم.

ما اعتقاد داریم که اقدامات هم‌آهنگ خود در سطح منطقه را باید تشدید کرد و در جهت بهبود عملکرد دفتر منطقه‌ای خود در دهلی تلاش نماییم.

ایجاد دفاتر محلی در افریقا و امریکای لاتین تجربه بسیار خوبی بود و نشان داد که این کار نتایج خوبی در سطح منطقه‌ای ایجاد می‌نماید، باعث تسریع ارتباطات با دفاتر مرکزی شده و به سازمان‌دهی و هم‌آهنگی در خواست‌ها و اهداف و برنامه عملی در مجموعه کاری WFTU یاری می‌رساند.

پا پیش بگذارید و پیشنهادات خود را در مورد نحوه فعال کردن دفاتر محلی ارایه دهید. در نظر بگیرید که کدام کشور و کدام سندیکا امکانات عملی برای ایجاد دفاتر محلی را دارد؟

هم اکنون ما در جریان تدارک کنفرانس جهانی زنان کارگر هستیم. ما به کمک و تدارکات از طرف شما برای این اقدام مهم و تاریخی جنبش سندیکاهای طبقاتی نیاز داریم؛ تا بتوانیم یک کنفرانس موفقی را برگزار نموده و کمیته زنان  فدارسیون را که در این بخش فعالیت خواهد نمود انتخاب کنیم. سئوال اینجاست که کدام کشور میزبان این کنفرانس خواهد بود؟

آموزش سندیکایی WFTU بر اساس تصمیمات شورای رهبری فدراسیون بهبود یافته است. ما اعتقاد داریم که می‌توانیم  و باید که با همراهی با سایر اعضا، سمینارهایی را در تمام منطقه آسیا- اقیانوسیه ترتیب دهیم. این سمینارها باید در رابطه با موضوعاتی که موجب نگرانی زحمتکشان و اعضای فدارسیون بوده و نیز به وظایف انترناسیونالی آنان نیز مانند آموزش زبان و ارتباطات الکترونیکی کمک نماید.

پیشنهادات خود را برای سمینارها و آموزش‌های سندیکایی مطرح کنید. در خلال این دیدارها لازم است که ما نحوه بهبود کار در بخش‌ها را بررسی نماییم؛ چطور می‌توانیم سازمانهای بخش‌های خود را تقویت نماییم تا بتوانند سازمان طبقاتی خود را داشته باشند و یا بتوانند در بین زحمتکشان صنف خود حضور و برای رفع  مسایل و مشکلات برنامه عملی داشته باشند. ما در منطقه آسیا- اقیانوسیه نیاز به رهبری سندیکایی هندوستان را داریم (   TUI’s). این مسئولیت را چه کسی خواهد گرفت؟ هم‌زمان ما نباید شرایط مالی فدارسیون را فراموش کنیم. ما به حق عضویت‌ها و حمایت‌های مالی شما نیاز داریم.

بار دیگر اجازه می‌خواهم که از NUBE برای مهمانداریشان از این کنفرانس تشکر کنم. همچنین، بایت حمایت مادی و معنوی از WFTU تشکر می‌کنم. پرچم‌ها، پیراهن‌ها و کلاه‌هایی که برای فدراسیون آماده نموده‌اند کمک بسیار بزرگی است.

رفقا،

 طی امروز وفردا روی همه این موضوعات ما بحث خواهیم کرد و تصمیم مشترک و دموکراتیکی را طبق روال همیشگی اتخاذ خواهیم نمود. ما آماده هستیم که نظرات، انتقادات و طرح‌هایتان را بشنویم.

این تنها راه تقویت خانواده بزرگ خود یعنی WFTU می‌باشد. این تنها راه تقویت وظیفه انترناسیونالیستی جنبش سندیکاها و تنها راه انجام وظیفه در قبال اعضای خود بوده که نیاز به جنبش سندیکایی طبقاتی قوی دارند. این امر تلاش‌های ضد کارگری را خنثی خواهد نمود و راه را برای رشد نیروی کار باز و تا مرحله حذف استثمار انسان از انسان در جامعه وحشی سرمایه‌داری پیش خواهد برد.

متشکرم

ترجمه از: http://www.wftucentral.org/?p=6884&language=en

"مقاوله نامه‌های ۸۷ و ۹۸ سازمان بین‌المللی کار"

کمیته روابط سندیکا‌یی در ادامه باز انتشار اسناد معتبر جهانی مربوط به حقوق سندیکا‌یی و پس از انتشار دو سند ارزشمند یعنی منشور جهانی حقوق سندیکا‌یی و کارپایه و اولویت جنبش جهانی سندیکا‌یی در سده بیست و یکم، اینک به باز انتشار مقاوله نامه‌های ۸۷ و ۹۸ سازمان بین المللی کار که به ترتیب به آزادی سندیکا‌ها و حمایت از حقوق سندیکا‌یی و حق تشکل و مذاکره دسته‌جمعی‌ اختصاص دارد، مبادرت می‌‌کند. آگاهی‌ از محتوای این مقاوله نامه‌ها در مبارزه سندیکا‌یی از اهمیت جدی برخوردار است. اتحاد کارگر، بولتن کمیته روابط سندیکا‌یی در دو شماره بطور جداگانه این اسناد را منتشر و در اختیار فعالین سندیکا‌یی و همه کارگران کشور قرار می‌‌دهد.

اینک بخش نخست؛

مقاوله نامه (۸۷)

"آزادی سندیکا‌ها و حمایت از حقوق سندیکا‌یی"

ژوئن ۱۹۴۸

کنفرانس عمومی سازمان بین‌المللی کار بنا به دعوت هیات مدیره دفتر بین‌المللی کار در روز ۱۷ ژوئن ۱۹۴۸ سی‌و‌یکمین دوره اجلاسیه خود را در سانفرانسیسکو برگزار کرد، پس از تصویب لزوم تدوین یک مقاوله نامه بین المللی بر اساس پیشنهاد‌های مختلف ارائه  شده در باره آزادی و تامین حقوق سندیکا‌یی ( هفتمین موضوع دستور جلسه) و با توجه به مقدمه اساسنامه سازمان بین‌المللی مبنی بر به‌رسمیت شناختن اصل آزادی سندیکا‌یی با هدف بهبود شرایط کار و برقراری صلح، و نیز نظر به تصویب اصول بنیادین مقرارت بین‌المللی کار در سی‌امین دوره اجلاسیه کنفرانس بین‌المللی کار به اتفاق آرا و هم‌چنین، با توجه به تصویب این اصل در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در دوّمین دوره اجلاسیه خود و فرا خواندن سازمان بین‌المللی کار، کنفرانس بین المللی کار در روز نهم ژوئن سال ۱۹۴۸ مقاوله نامه ذیل را با عنوان "مقاوله نامه آزادی سندیکا‌یی و حمایت از حقوق سندیکا ‌یی"، به تصویب رساند.

بخش اول: آزادی سندیکاها

ماده ۱

هر یک از کشور‌های عضو سازمان بین‌المللی کار که این مقاوله نامه در باره آن‌ها لازم الاجرا است، متعهد به اجرای مقرارت زیر است.

ماده ۲

کارگران و کارفرمایان بدون هیچ‌گونه تبعیضی می‌‌توانند آزادانه و بدون اجازه قبلی‌ سازمان‌های خود را تشکیل دهند یا به سازمان‌های موجود بپیوندند، به شرط آن که اساسنامه‌های مصوب را رعایت کنند.

ماده ۳

۱- سازمان‌های کارگری و کارفرما‌یی حق دارند آزادانه اساسنامه و آئین نامه‌های خود را تدوین کنند، نمایندگان خویش را برگزینند، چگونگی‌ اداره امور و فعالیت خود را تنظیم کرده و برنامه عملی‌ خویش را اعلام کنند.

۲- مقامات دولتی باید از هرگونه مداخله‌ای که منجر به محدودیت این حق یا اشکال در اجرای قانونی آن شود، خودداری کنند.

ماده ۴

سازمان‌های کارگری و کارفرما‌یی را نمی‌توان با احکام اداری منحل یا توقیف کرد.

ماده ۵

سازمان‌های کارگری و کارفرما‌یی از حق تشکیل اتحادیه یا پیوستن به اتحادیه بر خوردارند و حق آن را دارند که به سازمان‌های بین‌المللی کارگری و کارفرما‌یی بپیوندند.

ماده ۶

مفاد مواد ۲ و ۳ و ۴ این مقاوله‌نامه اتحادیه‌ها و کنفدراسیون‌های متشکل از سازمان‌های کارگری و کارفرما‌یی را نیز شامل می‌‌شود.

ماده ۷

شخصیت حقوقی سازمان‌های کارگری و کارفرما‌یی و نیز اتحادیه‌ها و کنفدراسیون‌های آن نباید مشروط به شرایطی شود که ناقض مفاد مواد 2، 3، و 4  این مقاوله نامه گردد.

ماده ۸

۱- سازمان‌های کارگری و کارفرما‌یی ضمن بر خورداری از حقوقی که این مقاوله‌نامه برای آن‌ها قایل است، مانند همه اشخاص و مجامع متشکل موظفند قوانین جاری را رعایت نمایند.

۲- قوانین کشورها نباید به مفاد تصریح شده در این مقاوله‌نامه خللی وارد یا اجرای آن‌ها را با مشکل روبرو سازد.

ماده ۹

۱- تدابیر لازم برای تامین و اجرای تصمیمات و تعهدات تصریح شده در این مقاوله‌نامه در خصوص نیروهای مسلح، باید در حدود قوانین هر کشور پیش‌بینی‌ شود.

۲- بر اساس اصول و مفاد مقرر در بند ۸ ماده ۱۹ اساسنامه سازمان بین‌المللی کار، تصویب این مقاوله‌نامه توسط اعضا هیچ تأثیری در قوانین، احکام عرف و قراردادهای نافذ و معتبر موجود که متضمن تصمیمات و تعهدات پیش‌بینی‌ شده در این مقاوله‌نامه در باره نیروهای مسلح باشد، نخواهد  داشت.

ماده ۱۰

در این مقاوله‌نامه مراد از اصطلاح سازمان، هر سازمان کارگری یا کارفرما‌یی است که به منظور توسعه و حفظ منافع کارگران یا کارفرمایان تأسیس شده باشد.

بخش دوم: حمایت از حقوق سندیکاها

ماده ۱۱

هر عضو سازمان بین‌المللی کار که متعهد اجرای این مقاوله نامه باشد، موظف است تمام اقدامات لازم را برای تامین حقوق سندیکا‌یی و استفاده آزادانه کارگران و کارفرمایان از این حقوق به عمل آورد.

بخش سوم: سایر ملاحظات

۱- به جز سرزمین‌های مشمول بند‌های ۴ و ۵ ذکر شده در ماده ۳۵ اساسنامه سازمان بین‌المللی کار که بر اساس سند مصوب ۱۹۴۶ اصلاح گردید، هر عضو سازمان که این مقاوله‌نامه را می‌‌پذیرد، پس از تصویب آن باید در کوتاه‌ترین مدت، همراه با اعلام رسمی‌ پذیرش آن، اطلاعات زیر را به اطلاع مدیرکل دفتر بین‌المللی سازمان کار ارسال کند؛

الف ) مناطقی که در آن‌ها این مقررات بی‌ کم و کاست اجرا خواهد شد؛

ب ) مناطقی که در آن‌ها این مقررات با جرح و تعدیل‌هایی اجرا خواهد شد؛

ج ) مناطقی که در آن‌ها این مقررات قابل اجرا نیست، همراه با ذکر دلایل غیر قابل اجرا بودن آنها؛

د ) مناطقی که در باره آن‌ها اخذ تصمیم به آینده موکول میشود.

۲ - تعهدات بر شمرده در عبارت‌های الف ) و ب) نخستین بند از این ماده جزء لاینفک این مقاوله‌نامه بوده و از اعتباری یک‌سان بر خوردارند.

۳ - هر یک از کشور‌های عضو می‌‌توانند ضمن اعلامیه جدید تمام یا قسمتی‌ از شرایطی را که در خصوص عبارت‌های ب )، ج ) ، د ) نخستین بند از این ماده در اعلامیه قبلی‌ خود بیان کرده اند، پس بگیرند .

۴ - هر عضوی می‌تواند در مدت پیش‌بینی‌ شده در این مقاوله‌نامه در خصوص فسخ آن، ضمن اعلامیه جدیدی هر تجدید نظر در اعلامیه‌های قبلی‌ خود و نیز در خصوص اوضاع مناطق کشور خود را به اطلاع مدیرکل برساند.

ماده ۱۳

۱ - هنگامی که اعلام پذیرش مفاد این مقاوله‌نامه در حدود اختیارت اولیای‌‌ امور یک سرزمین تحت‌الحمایه باشد، کشور عضو که مسئولیت روابط بین‌المللی آن سرزمین را دارد، می‌تواند با موافقت حکومت سرزمین مذکور، ضمن اعلامیه‌ای پذیرش تعهدات این مقاوله‌نامه را از طرف سرزمین نام‌برده به اطلاع مدیرکل برساند.

۲ - مقامات زیر میتواند پذیرش این مقاوله‌نامه را به مدیرکل دفتر بین‌المللی کار ابلاغ کنند:

الف ) دو یا چند عضو سازمان که سرزمین تحت‌الحمایه تحت اداره مشترک آن‌ها باشد؛

ب ) هر مقام بین‌المللی که طبق مقررات منشور سازمان ملل متحد یا هر مصوبه دیگر بین‌المللی مسئولیت اداره یک سرزمین را بر عهده دارد؛

۳ - در اعلام پذیرش که براساس مقررات بند‌های فوق برای مدیرکل دفتر بین‌المللی کار ارسال می‌‌شود، باید تصریح شود که مقررات این مقاوله‌نامه عیناً یا با تغییراتی در آن سرزمین اجرا خواهد شد، باید دلایل تغییرات ذکر شود.

۴ - عضو یا اعضا یا مقام بین‌المللی ذیربط میتواند بر اساس اعلامیه جدید تمام یا جز‌یی از تغییرات بر شمرده در اعلامیه قبل را پس‌گیرند.

۵ - عضو یا اعضا یا مقام بین‌المللی ذیربط در فاصله مدت پیش بینی‌ شده در ماده ۱۶ این مقاوله‌نامه در خصوص فسخ آن، ضمن اعلامیه جدیدی هر تغییر نظر در اعلامیه‌های قبلی‌ را با ذکر دلایل و نیز وضع آن سرزمین را از نظر این تغییرات در خصوص اجرای این مقاوله‌نامه به اطلاع مدیرکل برساند.

بخش چهارم: مقررات پایانی

ماده ۱۴

الحاق رسمی‌ به این مقاوله‌نامه باید به مدیرکل دفتر بین‌المللی کار ابلاغ شود و در دفتر مدیرکل به ثبت رسد.

ماده ۱۵

۱ - این مقاوله‌نامه فقط برای کشور‌هایی لازم الاجرا خواهد بود که الحاق آن‌ها توسط مدیرکل دفتر بین‌المللی کار به ثبت رسیده باشد.

۲ - این مقاوله‌نامه دوازده ماه پس از آن که الحاق دو کشور توسط مدیرکل دفتر بین‌المللی کار به ثبت رسد، وارد مرحله اجرایی خواهد شد.

۳ - این مقاوله‌نامه دوازده ماه پس از تاریخ ثبت الحاق هر کشور لازم الأجرا خواهد بود.

ماده ۱۶

۱ - هر یک از کشور‌های عضو که به این مقاوله‌نامه ملحق شده باشند، پس از پایان ده سال از تاریخ اجرای این مقاوله‌نامه در نوبت نخست می‌توانند طی‌ اعلامیه رسمی‌ که برای ثبت در دفتر مدیرکل دفتر بین‌المللی کار ارسال شده باشد، از اجرای آن صرفنظر کند. لغو الحاق پس از یک سال از ثبت آن در دفتر بین‌المللی کار رسمیت خواهد یافت.

۲ - هر یک از کشور‌های عضو که به این مقاوله‌نامه ملحق گردیده و ظرف یک سال پس از انقضای دوره ده ساله از حق مندرج در بند ۱ این ماده استفاده نکند، برای یک دوره ده ساله دیگر به رعایت مقررات آن ملزم خواهد بود. ولی برای نوبت بعد می‌‌تواند در پایان انقضای دوره ده ساله دیگر طبق شرایط پیش‌بینی‌ شده، الحاق به این مقاوله‌نامه را پس گیرد.

ماده ۱۷

۱ - مدیرکل دفتر بین‌المللی کار گزارش ثبت تمام درخواست‌های الحاق به این مقاوله‌نامه یا انصراف از الحاق را به اطلاع اعضای سازمان بین‌المللی کار خواهد رساند.

۲ - مدیرکل دفتر بین‌المللی کار پس از دریافت دوّمین اعلام درخواست الحاق به این مقاوله‌نامه و ثبت آن، توجه اعضای سازمان را به تاریخ ورود آن به مرحله اجرایی جلب خواهد کرد.

ماده ۱۸

مدیرکل سازمان بین‌المللی کار بر اساس ماده ۱۰۲ اساسنامه سازمان ملل متحد موظف است گزارش جامعی از ثبت تمام درخواست‌های الحاق یا انصراف از آن را برای دبیرکل سازمان ملل متحد ارسال کند.

ماده ۱۹

هیات مدیره دفتر بین‌المللی کار در هر زمانی‌ که لازم بداند، ضمن ارایه گزارش جامع در خصوص اجرای این مقاوله‌نامه به کنفرانس عمومی، در خصوص تجدید نظر کلی یا جزئی در این مقاوله‌نامه و درج آن در دستور جلسه کنفرانس برای تصمیم گیری اقدام خواهد کرد.

ماده ۲۰

۱ - در صورتی‌‌که کنفرانس عمومی مقاوله‌نامه جدیدی را مبنی بر تجدید نظر کلی یا جزئی در متن این مقاوله‌نامه تصویب کند و در مقاوله‌نامه جدید ترتیبات دیگری مقرر نشده باشد:

الف ) اگر مقاوله‌نامه جدید وارد مرحله اجرایی شده باشد، پذیرش مقاوله‌نامه جدید توسط یک کشور عضو با توجه به ماده ۱۶ این مقاوله‌نامه، موجب لغو فوری الحاق به این مقاوله‌نامه خواهد بود.

ب ) از تاریخی‌ که مقاوله‌نامه جدید به مرحله اجرائی درآید، دیگر الحاق به این مقاوله‌نامه موضوعیتی نخواهد داشت.

۲ - در هر حال، این مقاوله‌نامه به شکل و مضمون کنونی برای اعضا‌یی که بدان ملحق شده‌اند و به مقاوله‌نامه تجدید نظر شده نپیوسته‌اند، هم‌چنان نافذ و معتبر خواهد بود.

ماده ۲۱

متن‌های فرانسه و انگلیسی‌ این مقاوله‌نامه هر دو از یک اعتبار بر خوردارند - پایان بخش نخست.

بخش دوم – مقاوله‌نامه ۹۸- در شماره بعدی اتحاد کارگر منتشر خواهد شد.

آزادی 4 کارگر به مطالبات صنفی کارگران پلی‌اکریل افزوده شد

آزادی 4 کارگر به مطالبات صنفی کارگران پلی‌اکریل افزوده شد

۷۰۰ کارگر کارخانه پلی اکریل اصفهان صبح امروز در ادامه دور دوم اعتراضات صنفی خود بار دیگر در محوطه کارخانه اجتماع کردند.

یکی از کارگران کارخانه پلی اکریل اصفهان در این باره به ایلنا گفت: کارگران پلی‌اکریل امروز هنگام جابجایی شیف‌های کاری در محوطه کارخانه اجتماع کردند.

وی در خصوص اجتماع صنفی امروز کارگران کارخانه پلی اکریل، گفت: در اجتماع امروز که از ساعت هفت تا ساعت هفت و چهل و پنج دقیقه طول کشید، ۷۰۰ کارگر کارخانه پلی اکریل اصفهان علاوه بر طرح خواسته‌های صنفی خود، خواستار آزادی همکاران دستگیر شده خود نیز شدند.

وی افزود: پس از این اجتماع ۴۵ دقیقه‌ای که با رعایت کامل نظم و انظباط برگزار شد، کارگران شیفت شب سوار بر سرویس‌های کارخانه عازم منازل خود شدند و در مقابل کارگران شیفت صبح در خطوط تولید کارخانه حاضر شدند.

گفتنی است، آقایان «جواد لطفی»، «عباس حقیقی»، «کیومرث رحیمی» و «احمد صابری» چهار کارگر کارخانه پلی اکریل اصفهان هستند که از بامداد  روز پنجشنبه تا کنون توسط ماموران نهادهای نظارتی در بازداشت به سر می‌برند.

کارگران پیش‌تر، طی دور اول اعتراضات در روزهای ۸، ۱۱، ۱۲ و ۱۴ آبان‌ماه با برگزاری تجمعاتی خواستار رسیدگی مسئولان استانی به مطالبات صنفیشان شده بودند و سپس با تعطیلی ده روزه اعتراضات طبق مذاکرات قبلی، در فاصله روزهای ۱۵ تا ۲۵ آبان به ادامه کار پرداختند.

این کارگران دور دوم اعتراضات را از ۲۵ آبان‌ماه، پس از پایان مهلت ده روزهٔ رسیدگی به مطالبات صنفیشان شروع کرده‌اند و در روزهای ۲۶، ۲۷، ۲۸ و ۲۹ آبان در محوطه کارخانه تجمع کردند و دوشنبه شب (۲۷ آبان‌ماه) را نیز در مسجد کارخانه به صبح رساندند.

کارگران معترض کارخانه پلی اکریل اصفهان پیش از این طی نامه‌ای خواسته‌های صنفی خود را در ۱۰ مورد طرح کرده‌ بودند.

استعفای برخی اعضای هیات مدیره کنونی کارخانه پلی اکریل اصفهان و همچنین حفظ و بررسی اسناد مربوط به عملکرد آن‌ها در صدر خواسته‌های دهگانه کارگران معترض قرار دارد.

تشکیل شورای اسلامی کار و بازگشت به کار تمامی کارگرانی که به واسطه فعالیت در این تشکل صنفی فسخ قرارداد شده‌اند نیز از دیگر خواسته‌های صنفی کارگران پلی اکریل اصفهان است.

کارگران پلی‌اکریل در آخرین روز از اعتراضات، صبح چهارشنبه (۲۹ آبان ماه) از ساعت ۷ تا ۱۱ در محوطه کارخانه تجمع کردند و با شروع بارندگی به مسجد کارخانه رفتند تا درباره آینده اعتراضات صنفی شان تصمیم بگیرند.

یکی از پیشنهادات مورد توافق در جلسه روز چهارشنبه این بود که اعتراضات کارگران "روزانه" ادامه داشته باشد به گونه ای که صبح‌ها پیش از شروع کار از ساعت ۷ تا ۸ و عصر‌ها در خاتمه کار از ساعت ۳ تا ۴ در محوطه کارخانه تجمع کنند.

تصویر تجمع صبح روز شنبه

[ارسالی از سوی کارگران]

پایان پیام؛ ایلنا

قهرمانان گمنام جنبش کارگری ایران همیشه زنده‌اند!

علی انوشه کارگر زحمتکش خیاط درگذشت. او که برای بازگشایی سندیکای خیاط، همراه بزرگانی همچون محسن سجادی، هوشنگ زرین کلک، محمود حمیدی در سال 57 کوشید و به حق مورد اعتماد کارگران واقع شد و به عضویت هیات مدیره سندیکای  کارگران خیاط در همان سال از طرف کارگران خیاط انتخاب شد.علی انوشه تا سال 1361 همچنان به کار سندیکایی خود ادامه داد و درآن سال به همراه دیگر بزرگان سندیکایی دستگیر و روانه زندان شد. علی انوشه پس از آزادی نیز به مدت یکسال به همراه دیگر اعضای هیات مدیره و فعالان سندیکای خیاط به جمع آوری هزاران امضا برای خلاصی دوستان سندیکایش ادامه داد.

او از تبار کارگران سندیکایی بود که در دهه چهل برای داشتن آب یخ و پنکه در کارگاههای خیاطی برای کارگران مبارزه کرده بود. اینان گمنام آمدند و بدون هیچ چشم‌داشتی وظایف کارگری خود را انجام دادند و گمنام رفتند. اما دستاوردهای‌شان همچنان برای کارگران ماندنی و نا زودودنی است. کارگران سندیکای فلزکارومکانیک از دست دادن یکی دیگر از فزندان خلق را به یاران سندیکایی خیاط و خانواده محترم این زنده یاد تسلیت می گوید.     

کارگران گمنام وقهرمان جنبش سندیکایی و کارگری در عملکرد سندیکایی خود همیشه زنده‌اند!

سندیکای کارگران فلزکارومکانیک   پاییز 1392