احیای حقوق سندیکایی‌‌ وظیفه عاجل مرحله کنونی

کارگران و زحمتکشان کشور ما طی‌ سالیان اخیر با مشکلات و معضل‌های بیشماری دست به گریبان بوده‌اند.

رواج قراردادهای موقت و سفید امضاء، اخراج‌های گسترده در کارخانه‌ها و واحدهای تولیدی کوچک و بزرگ، دستمزد پایین‌تر از نرخ تورم، نابودی امنیت شغلی‌ و نیز پیگرد و بازداشت فعالین کارگری و جو پلیسی‌ در مراکز صنعتی و خدماتی از زمره مشکلاتی است که عرصه زندگی‌ را برای کارگران و خانوادهایشان تنگ و ناگوار ساخته است.

روزی نیست که شاهد اعتراضات کارگران جان به لب رسیده علیه برنامه‌های ضدّ مردمی اقتصادی - اجتماعی  دیکته شده از سوی  صندوق بین المللی پول و بانک جهانی نباشیم.

بیش از دو دهه است دولتهای مختلف جمهوری اسلامی نسخه‌ها و فرامین این دو نهاد سرمایه داری جهانی را بر پایه الگوهای‌‌ نئو لیبرالی در کشور اجرا میکنند. نتیجه‌ی پیاده‌سازی این برنامه‌ها پیش روی ماست: توزیع ناعادلانه درآمدها، شکاف طبقاتی و گسترش فقر در ابعاد کم سابقه و وحشتناک!

کارگران بیش از سایر طبقه‌ها و لایه‌های اجتماعی از اجرای این سیاست‌ها لطمه و آسیب دیده اند، و از این رو در تقابل و ستیز با چنین برنامه‌هایی که منافع آنان را آماج خود گرفته، قرار داشته و دارند.

مبارزات اعتراضی زحمتکشان علیه برنامه‌های اقتصادی و استبداد حاکم در تمام این سالها به صورت پراکنده جریان داشته است.

علت این که تا کنون کارگران و زحمتکشان کامیابی عمده‌ای در رویارویی با این سیاستها و مجریان آن کسب نکرده‌اند به یکی‌ از پرسش‌ها ی‌‌ کلیدی در میا‌ن جنبش سندیکایی موجود زحمتکشان ایران بدل شده است.

چرا مبارزاتِ چند سالِ گذشته نتوانسته است ارتجاع را به عقب نشینی قابل قبولی در زمینه تجدید نظر در سیاست‌های‌‌ اقتصادی- اجتماعی  به سود زحمتکشان وادار کند؟!

علت این امر را در کجا باید جستجو کرد؟!

با مروری بر تجربیات سالیان اخیر می‌توان پی‌برد که نقطه ضعف اساسی‌ و اصلی‌ جنبش اعتراضی کارگران پراکندگی و عدم سازمان یافتگی آن است.

در حقیقت کارگران و زحمتکشان میهن ما به دلیل نبود سندیکا‌های مستقل که بر پایه صحیح طبقاتی شکل گرفته و بیانگر و نماینده‌ی منافع صنفی همه کارگران صرف نظر از هر عقیده، مرام، مذهب  و مسلکی باشد، قادر به موفقیت قابل توجّهی در مبارزه نشده اند .

حقوق سندیکایی کارگران ایران با خشونت تمام نادیده گرفته و پایمال گردیده است. بدون شک بدون سازمان صنفیِ مستقل (سندیکا) زحمتکشان نخواهند توانست از حقوق و منافع صنفی - رفاهی خود دفاع کرده و مانع از تعدی و دستبرد کلان سرمایه‌دارن به حقوق و دستاوردهای تاریخی‌ خود شوند.

نگاهی‌ به روند اصلاح قانون کار و قانون تامین اجتماعی و محتوای آنها ثابت می‌کند، مرتجعان حاکم تدارکات وسیعی را در چارچوب برنامه اقتصادی- اجتماعی خود که در قالب برنامه پنجم توسعه و بر پایه نسخه‌های صندوق بین المللی پول و بانک جهانی تنظیم شده، برای دستبرد به دستاوردهای تاریخی‌ زحمتکشان فراهم آورده‌اند.

در مقابل ما کارگران نیز باید همه نیرو و امکانات خود را بسیج کرده و بر محور احیای حقوق سندیکایی و برپایی و احیای سندیکای مستقل مبارزه کنیم.

فقط با مبارزه متحد می‌توان جلوی یورش‌های پی‌ در پی‌ کلان سرمایه‌دارن به منافع کارگران را گرفت. بنابراین خواست آزادی‌های‌‌ سندیکایی و ممانعت از مداخلات حکومت و وابستگان آن در امور سندیکایی یکی‌ از خواست‌های مبرم و فوری در این شرایط قلمداد میشود.

وظیفه‌ی سندیکالیست‌های‌‌ واقعی، سندیکاهای مسقل و تمامی فعالین عرصه کارگری مبارزه متحد و مشترک برای احیای حقوقِ سندیکایی و سازماند‌هی طیف گسترده زحمتکشان در سازمان‌های سندیکایی است. تنها از این طریق میتوان جنبش کارگری- سندیکایی موجود زحمتکشان کشور را تقویت و موقعیت آنان را در صحنه‌های گوناگون زندگی‌ تحکیم نمود.

  

   

یادداشت

کمیته روابط سندیکایی نهادی شامل گروهی از فعالین کارگری است که وظیفه خود را همیاری، همکاری و مبارزه دوشادوش با جنبش سندیکایی زحمتکشان ایران قرار داده است.

این کمیته خود را بخش جدایی‌ناپذیر مبارزات جنبش سندیکایی و یار و پشتیبان آن می‌داند و به سهم خویش  می‌کوشد پیکار دلیرانه کارگران، نقش و فعالیت سندیکاهای مستقل و جنبش اعتراضی کارگری را در میان جنبش جهانی‌ کارگری- سندیکایی و نیروهای ترقی‌‌خواه بین‌المللی انعکاس دهد.

ما بر این باوریم زحمتکشان جهان با وجود تفاوتهای مختلف در همه قاره‌ها در یک صفِ واحد، در جبهه جهانی‌ کار قرار دارند که طبقه کارگر و زحمتکشان ایران یکی‌ از گردان‌های این جبهه وسیع جهانی‌ هستند.

در عین‌حال کمیته روابطه سندیکایی به سنن ریشه‌دار و درخشان جنبش سندیکایی کارگران ایران که عمری بیش از یکصد ساله دارد، معتقد و پایبند است.

ما دست یاری و همکاری را به سوی همه برادران و خواهران کارگر و فعالین حامی‌ حقوق زحمتکشان دراز کرده و از هر گونه فعالیت مشترک بر پایه منافع آنی‌ و آتی جنبش سندیکایی زحمتکشان ایران با آغوش باز استقبال می‌کنیم.

حمایت قاطع از آزادی‌ها و حقوق سندیکایی، افشاگری و حمایت از مبارزه کارگران علیه سیاست سرکوب و پیگرد فعالین سندیکایی، مخالفت با برنامه‌های ضدّ کارگری، مخالفت با تحریم‌های امپریالیستی  و دفاع از حقوق کارگران فکری و یدی و نیز جلب همبستگی‌ بین‌المللی با مبارزاتِ کارگران ایران از اولویت‌های کمیته روابطه سندیکایی و بولتن آن اتحاد کارگر است.

با ما تماس بگیرید و گزارش ، خبر و نظرات خود را برای ما ارسال دارید.

کمیته روابطه سندیکایی ایران

نشانی‌ تماس:  etehadkargaran@gmail.com

نقض حقوقِ سندیکایی و شکنجه و بازداشت فعالان کارگری توسط جمهوری اسلامی

 خبر درگذشت افشین اسانلو، مبارز و فعّال جنبش سندیکایی، در زندان گوهردشت (رجایی شهر) بی‌شک جراحت بزرگیست بر اندام جنبش سندیکایی و کارگری میهن‌مان و جای هیچ شک و شبههای برای مردم ما باقی‌ نمی‌گذارد که مسئول مرگ افشین اسانلو رژیم حاکم بر ایران، رژیم ولایت فقیه است.

این سندیکالیست مبارز با اتهامات واهی از سوی دادگاه انقلاب اسلامی به ۵ سال حبس محکوم شده بود. او در زندان مورد شکنجه و آزار جسمی‌ و روحی قرار گرفته بود تا اتهامات دروغینی چون اقدام علیه امنیت ملی‌ را بپذیرد.

در حال حاضر دهها فعال سندیکایی به همراه هزاران زندانی سیاسی دیگر در سیاه چال‌های رژیم ولایت فقیه به بند کشیده شده و شرایط سخت و نگران کننده‌ای را دارا هستند.

در شرایط فعلی مبارزه‌ی مشترک و افشاگری همه‌جانبه علیه سیاست سرکوب سندیکاهای مستقل و مبارزان جنبش سندیکایی و نیز خواست آزادی همه‌ی کارگران زندانی اهمیت اساسی دارد

تعرض به حقوق و آزادی‌های سندیکایی در ایتالیا

ایتالیا ۵ جولای ۲۰۱۳: فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری اخراج رهبر اتحادیه  کارگران  توسط کارخانجات فیات را محکوم می‌کند  

فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری که بیش از ۸۶ میلیون کارگر از ۱۲۵ کشور جهان را نمایندگی می‌کند، تعرض به حقوق سندیکاها و آزادی در ایتالیا ر ا محکوم می‌کند و اعتراض خود را نسبت به اخراج رهبر اتحادیه USB توسط کارخانه‌جات فیات اعلام مینماید.

ما همبستگی خود را با مبارزات و اعتصابات USB اعلام می‌نماییم و از خواست آنان مبنی بر استخدام مجدد وی توسط کمپانی بوده، حمایت می‌کنیم. نیز مخالف  تلاش‌های گروه صنعتی فیات برای  خاموش کردن فعالیت‌های سندیکایی اعضای WTFU و همچنین خواستار متوقف کردن رودرو قرار دادن لاروبینا بعنوان رهبر اتحادیه با سایر کارکنان شرکت  می‌باشیم.

ژیسپه لاروبینا عضوUSB  و رهبر اتحادیه و نیز نماینده اتحادیه خود در  IVECO  تورینو می‌باشد.

از سایت : http://internazionale.usb.it/uploads/pics/larobina_fired_2.jpg

همبتسگی با مردم و کارگران ترکیه

فدراسیون بین المللی سندیکاهای کارگری یکبار دیگر همبستگی  و حمایت خود را از مبارزات مردم و کارگران ترکیه اعلام می‌دارد.

ما سرکوب وحشیانه دولت ترکیه  بر علیه تظاهرکنندگان- که تا کنون دو کشته  و هزاران زخمی داشته است- را اعلام می‌کنیم.

فدارسیون جهانی سندیکاهای کارگری، سازمانی که ۸۶ میلیون کارگر از ۱۲۰ کشور جهان را نمایندگی می‌کند از دولت ترکیه می‌خواهد که سرکوب مردم را متوقف کند.

تظاهرات و راه‌پیمایی‌ها و اعتصابات  چند روز اخیر، که با شرکت وسیع توده‌های مردم و کارگران روبرو شده است، نتیجه نابرابری عظیمی که در درون جامعه ترکیه و نیز ناشی از حمله به حقوق اجتماعی و کارگران می‌باشد.

WFTU حمایت کامل طبقاتی خود را با مردم و زحمتکشان ترکیه اعلام و از کلیه دوستان و همکاران خود در سراسر جهان درخواست می‌کند که از خواستهای مردم ترکیه حمایت نمایند.

از سایت:   http://www.wftucentral.org/?p=6507&language=en

اعتصاب کارگران قطعات توربین شهریار

در روز 18 تیر 1392، بعد از گذشت 20 روز از آغاز اعتصاب، کارگران قطعات توربین شهریار هنوز در اعتصاب به‌سر می‌برند. تا آن تاریخ گارگران مدیریتِ شرکت را مجبور به تغییر دو تن از مسئولین شرکت که در اخراج کارگران و تحمیل قراردادهای چند ماهه به کارگران نقش داشتند، و پرداخت بخشی از پاداش‌های معوقه‌ی کارگران، کرده بودند. این چندمین اعتصاب کارگران این شرکت در چند سال اخیر و دستیابی به خواسته‌های‌شان می‌باشد. 

بیش از 70 درصد کارگران کارگاه‌های کوچک کشور بیمه ندارند

روز 15 تیر 1392، در گفتگویی با خبرنگار خبرگزاری مهر، غلامرضا توکلی، دبیر کانون سراسری انجمن‌های صنفی کارگران اعلام کرده بود که برخلاف قانون 70 درصد کارگران شاغل در کارگاه‌های کوچک فاقد پوشش بیمه‌ای هستند. آقای توکلی اضافه کردند، کارگران شاغلی هم که دارای پوشش بیمه‌ای هستند، «غالباً سابقه ثبت شده آنها خیلی کمتر از دوران اشتغال آنها است و تقاضای آنان برای رسیدگی به این مسئله مهم در تامین اجتماعی بدون پاسخ می‌ماند». 

۸۲ هزار کارگر فولاد سه ماه است حقوق نگرفته‌اند

  به گزارش خبرنگار پارلمانی ایلنا، «کمال علی پور خنکداری» در تذکری در صحن علنی مجلس اظهار داشت: جای تاسف است که نمایندگان اولویت‌ها را در نظر نمی‌گیرند و به جای اینکه کارها را بر اساس اولویت بندی انجام دهند دچار روزمرگی شده‌اند. 

نماینده مردم سوادکوه در مجلس افزود: این برای ما خیلی بد است که حقوق کارگران فولاد که به بیش از ۸۲ هزار نفر می رسند ۳ ماه است که پرداخت نشده است.

متوسط حقوق معلمان کمتر از یک میلیون تومان است

یک فعال صنفی معلمان با توهین آمیز خواندن  اظهارات «ابراهیم سحرخیز» معاون آموزش متوسطه وزیر آموزش و پرورش، بیان کرد: متوسط حقوق معلمان به ازای ۲۴ ساعت کار هفتگی در مدارس دولتی، ماهانه کمتر از یک میلیون تومان است.

«محمود بهشتی لنگرودی» در این باره به ایلنا گفت: بخش عمدهٔ صحبت‌های آقای سحر خیز به عدم اطلاع صحیح ایشان از نظام‌های آموزشی و نظام‌های پرداخت در سراسر جهان بر می‌گردد. اینکه گفته شود حقوق معلمان به ۱ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان رسیده غیر قابل قبول است. شاید سقف حقوق برخی معلمان به این عدد برسد اما متوسط حقوق معلمان کمتر از یک میلیون تومان است.

خبرگزاری كار ایران ایلنا

NOTE: Who we are

The Iranian Committee for Labor-Union Relations is a committee containing labor activists that consider supporting, cooperation and joint struggle with the Iranian labor-union movement as their primary responsibility.

The Committee considers itself as an inseparable component, ally and supporter in the labor-union movement’s struggles; and will make all efforts to reflect Iranian workers’ heroic struggle, role and activities of the independent unions, and workers’ protest movement among the international labor-union movement and progressive forces.

Regardless of different variances in all phases among the world’s workers, we believe they stand in a united rank in the international labor front, where the Iranian workers and toilers constitute one of the battalions of this broad international front.    

At the same time, the Iranian Committee for Labor-Union Relations, believes and is bound to the rooted traditions of the Iranian workers’ glowing labor-union movement, which has more than a century of life span.

We extend our support and cooperation to all our worker brothers and sisters and labor-rights activists, and with open arms welcome all joint activities for the Iranian labor-union movement’s immediate and long-term interests.

Resolute support for the freedom and labor-union rights, exposing and supporting workers’ struggle against policy of repression and prosecution towards labor-union activists, opposing anti-worker programs, opposing imperialist sanctions, supporting the blue and white color workers’ rights, and also drawing international support for the Iranian workers’ struggles, will be the main concern of the Iranian Committee for Labor-Union Relations and its bulletin, Etehadkargar.

Please contact us and send reports, news and your opinions.

The Iranian Committee for Labor-Union Relations

E-mail:  etehadkargaran@gmail.com

Restoring Labor-Union Rights is the Urgent Task for the Current Period

During the recent years, our country’s workers and toilers have faced immeasurable difficulties and obstacles.

Widespread use of the temporary and blank-signature contracts, extensive dismissals at the factories and small and large production plants, wages lower than the inflation rate, vanishing of job security and detention and prosecution of labor activists, and fearful atmosphere at the industrial and service centers are some of the difficulties making living conditions for workers and their families grave and unpleasant.       

There is hardly a day not to witness distraught workers’ protests against anti-people social-economical programs dictated by the International Monetary Fund and the World Bank.

In our country, for more than two decades, based on neo-liberal models, different governments of the Islamic Republic have implemented orders and prescriptions of these two international capitalist organizations. The result of implementation of these policies is in front of us: Unjust distribution of income, wider class divisions and increasing of poverty in an alarming and unprecedented scale.

Workers more than other classes and social stratums have suffered damages and harm from implementation of these policies; therefore, with such programs that have targeted their interests, they have been, and are, in conflict and battle.  

During all these years, workers’ protest struggles against economic programs and the ruling autocracy have not been organized.

The reason that up to now, in their struggle against these policies and the people implementing them, workers have not achieved major victories, has turned into a key question among the Iranian workers’ existing labor-union movement.

Why the recent years’ struggles have not been able to force the reactionaries to make acceptable changes, in the interest of workers, in their economic-social policies?!

Where should we search for the cause of this problem?!

With a review of the recent years’ experiences, one can realize that the major and fundamental weakness of the workers’ protest movement is its separation and lack of organization.

In reality, due to the lack of independent unions, formed with genuine class orientation, reflecting and representing trade interests of all workers regardless of their viewpoint, ideology, religion and belief, in their struggles our country’s workers and toilers have not been able to achieve significant accomplishments.

Labor-union rights of Iranian workers are violently denied and suppressed. Without a doubt, devoid of independent trade organizations (union), workers will not be able to defend and guard their trade-benefit rights and interests and prevent encroachment and robbing of their rights and historical achievements by big capitalists.

A review of the process of reform of the Labor-Law and the Social-Security Law and their contents, proves that on the basis of the fifth-development-plan, which is based on the International Monetary Fund and the World Bank’s prescriptions, the ruling reactionaries have prepared widespread provisions to raid the historical achievements of the workers.   

With the intension of restoring labor-union rights and establishing and reinstating independent unions, as workers we also have to fight with all our means and capabilities.

Only with a united struggle we can stop the big capitalists’ repeated assaults on the interests of the workers. Therefore, in current conditions, demand for freedom of labor-unions and prevention of government and its associates’ interference in labor-union activities, is a critical and urgent necessity.

The responsibility of genuine labor-unionists, independent unions and all labor activists is a joint and united struggle for restoring labor-union rights, and organizing wide spectrum of workers in labor-unions. Only with such an approach we can bolster the country’s existing labor-union movement and consolidate workers’ conditions in different arenas of life.

Violation of Union Rights, Torture and Detention of Labor Activists by Islamic Republic

Without a doubt, news concerning the death of Afshin Osanlou, labor-union champion and activist, at the Gohar-Dasht (Rajaeih-Shar) Prison, is a considerable sore on our country’s labor-union movement; and there is no doubt in our people’s mind that the ruling regime in Iran, the theocratic regime, is responsible for Afshin Osanlou’s death.

With baseless charges in the Islamic Revolutionary Court, this labor-union activist was given a five-year prison sentence. In the prison, he received physical and mental torture, so that he would consent to the forged charges such as “Collusion against National Interest”.   

At present, in very difficult and troublesome conditions, tens of labor-union activists along with thousands of other political prisoners are being kept at the theocratic regime’s dungeons.

At the current conditions, a united multilateral struggle against and exposure of the repression of independent union and labor-union activists policy, and also demand for freedom of all imprisoned workers is of primary importance.