حوادث و سوانح کاری، و نگرانی کارگران

کارگران و زحمتکشان کشورمان هر روز با نگرانی‌های بیشماری روبرو هستند. یکی‌ از این نگرانی‌ها که فکر کارگران و زحمتکشان و خانواده آنها را به خود مشغول داشته و در حال حاضر به یکی‌ از مشکلات اساسی‌ آنها نیز تبدیل گردیده است، مسئله تأمین جانی آنها در محیط و محل کار است. روزی نیست که در خبرگذاری‌های داخلی‌ و رسمی‌ کشور گزارشات غم انگیزی در رابطه با حوادث  ناشی‌ از کار که منجر به کشته و مصدوم شدن کارگران و زحمتکشان می‌‌گردد، خبری نباشد.

از خبر سقوط کارگر ۱۸ ساله‌ای بنام "سراج" از طبقه چهارم یک کارگاه ساختمانی واقع در بزرگ‌راه آیت‌الله سعیدی - چهار راه یافت آباد که در اثر اصابت به داربست‌های فلزی جانش را از دست داد، تا خبر  آتش سوزی در یک واحد تولیدی پوشاک واقع در خیابان شهید مدنی (نظام آباد) که سه‌ کارگر زن به شدت دچار جراحت سوختگی شدند، (که این حادثه نیز یادآور حادثه دلخراش آتش سوزی کارگاه تولیدی واقع در خیابان جمهوری بود که منجر به کشته شدن دو کارگر زن گردید)، نمونه‌هایی هستند اندوهگین از حوادث ناشی‌ از کار.

 بنابر آمار رسمی‌ روزانه ۵ کارگر در ایران بر اثر حوادث شغلی‌ جان خود را از دست می‌‌دهند و بسیاری نیز نقص عضو می‌‌شوند. به گزارش ایلنا و بر اساس اعلام دفتر آمار و محاسبات سازمان تأمین اجتماعی، "در ۶ ماه اول سال جاری (۹۲) ۹ هزار و ۶۷ بیمه‌ شده تأمین اجتماعی دچار حادثه ناشی‌ از کار شدند که ۸ هزار و ۳۳۲ نفر از آنها به بهبودی  کامل رسیدند و ۵۱ نفر بیمه‌ شده نیز فوت کردند." البته این آمار مربوط به کارگرانی است که از بیمه‌ تأمین اجتماعی برخوردار بوده اند و شامل کارگرانی که در کارگاه‌های کوچک و در حین کار جان خود را از دست داده اند نمی‌شود.

بیانات نماینده کارگران معدن "چشمه پودنه" که بر اثر حادثه انفجار ۳ تن‌ از همکارنش را از دست داده است افشاگر نکات مهمی است که عدم رعایت آنها عواقب ناگواری را برای کارگران و زحمتکشان به همراه داشته و در آینده نیز خواهد داشت. 

مهدی همتی در این رابطه می‌‌گوید که کارگاه محل حادثه فاقد امکانات ایمنی از جمله دستگاه مناسب "گاز سنجی" برای اعلام خطر به کارگران بوده است. فقدانِ دستگاه تهویه هوای مرکزی، کهنه بودن دستگاه گاز سنج، خراب بودن آمبولانس و لوکوموتیو بیمار بر و همچنین دستگاه اکسیژن ساز، از جمله مواردی هستند که به گفته همتی باعث انفجار در این معدن گردیده است. او در ادامه می‌‌گوید، "مسئولان پیش از وقوع حادثه به هشدار‌های ما گوش نمی‌‌دهند و پس از کشته شدن همکارن‌مان تیم‌‌های عملیاتی تشکیل می‌‌دهند و هر بار که در باره کار نکردن دستگاه‌های تهویه هوا در عمق ۲۵۰۰ متری زمین اعتراض می‌‌کردیم ما را به اخراج تهدید می‌‌کردند." او در خاتمه و به درستی به این حقیقت تلخ اشاره می‌‌کند که: "ما نه‌ فقط امنیت شغلی‌، که امنیت جانی هم نداریم." به موارد ذکر شده در بالا توسط نماینده کارگران معدن چشمه پودنه که به کشته و مجروح شدن کارگران می‌‌انجامد، می‌‌توان موارد دیگری را مانند: فقدان حداقل آموزش به کارگران، فقدان امکانات ایمنی و بهداشتی، ساعات کار طولانی و متعاقباً خستگی‌ مفرط و پایین آمدن تمرکز در حین کار، نور ناقص، لباس خطرناک و ....... اضافه کرد که باز هم تنها بخشی از دلایلی است که مرگ کارگران را رقم می‌‌زند.

ولی آنچه که از همه این موارد با اهمیت‌تر است و در سرلوحه برنامه‌های اقتصادی دولت یازدهم نیز قرار دارد؛ آزاد سازی قیمت‌ها، خصوصی سازی‌های گسترده
و حمایت‌های مالی‌ و معنوی از "کارآفرینان محترم" داخلی‌ و خارجی‌ است که فقط بدنبال بدست آوردن سود بیشتر هستند و تنها موضوعئ  که برای آنها (کارفرمایان و کلان سرمایه داران) اهمیت ندارد، تأمین امنیت شغلی‌ و جانی کارگران و بهبود شرایط کار و وضعیت معاش زحمتکشان میهن‌مان است.

برای مقابله با سیاست هایی ضدّ کارگری و بهبود شرایط و محیط کار و در نهایت ارتقاء سطح زندگی‌ زحمتکشان، ضرورت  احیا، ایجاد و تقویت سندیکا‌های مستقل کارگری توسط کارگران و نمایندگان واقعی‌ آنها بیشتر از گذشته احساس می‌‌شود. نباید فراموش کرد که: چارهٔ رنجبران وحدت و تشکیلات است.