مدعیات علی ربیعی وزیرِ کار؛ واقعیت چیست؟!

علی ربیعی وزیر کار، تعاون و رفاه اجتماعی دولت یازدهم جمهوری اسلامی اخیراً در جریان یک مراسم حکومتی سخنانی بر زبان آورده و ادعاهایی را مطرح کرده است؛ بجاست به منظور روشن شدن برخی زوایای فعالیت و پیشینه او، پاسخی هر چند فشرده به این مدعیات داده شود.

خبرگزاری ایلنا ۱۹ بهمن ماه سال ۱۳۹۲ از قول ربیعی گزارش داد: "کارگری بودم که به برکت انقلاب وزیر شدم... در زمان شاه مستضعفین امکان جابجایی در طبقات اجتماعی و سیاسی را نداشتند... من یک کارگر کارخانه بودم ولی امروز وزیر شده‌ام."

علی ربیعی به خوبی می داند چگونه و با چه پیشینه‌ای به مقام وزارت در جمهوری اسلامی رسیده است. بازگویی این سابقه وزیر کار برای شناخت او و تمام کسانی که به برکت شکست انقلاب و برپایی حکومتی مغایر با هدف‌های اصلی انقلاب، به وزارت و صدارت رسیدند، مفید خواهد بود. در ابتدای پیروزی انقلاب علی ربیعی در کنار علی رضا محجوب و شخصی به نام دانشمند که می‌توان رد پای او را امروزه در اتاق بازرگانی سراغ گرفت از زمره چماقداران وابسته به جمهوری اسلامی بودند که علیه تشکل‌های مستقل خرابکاری می کردند. فعالیت آنها در خانه کارگر شامل شناسایی و دستگیری فعالین کارگری و سندیکالیست‌های شناخته شده نیز می شود. در کنار انحصار طلبی و تهدید تشکل‌های مستقل در خانه کارگر آن روزها، علی ربیعی خیلی زود جذب نهادهای اطلاعاتی و امنیتی هم شد. او با نام برادر عباد در ارگان‌های امنیتی فعالیت می کرد و در دهه خونین شصت در یکی از شعبه‌های دادسرای انقلاب اسلامی حضور موثر داشت. در سال‌های ۶۱ ـ ۶۳ در بازجویی از برخی سندیکالیست‌ها مانند حسن جلالی و هدایت معلم در شعبه ویژه مسایل کارگری در اوین و کمیته مشترک نقش اصلی را ایفا کرد. علی ربیعی سپس با تاسیس وزارت اطلاعات از معاونان این نهاد امنیتی سرکوبگر بود. در دهه ۷۰ خورشیدی همراه با حسین کمالی از پدید آورندگان و طراحان قراردادهای موقت است که به حق کارگران به این نوع قراردادها و بانیان آن با تنفر یاد می کنند. فراموش نکنیم در دهه ۶۰ یعنی در دوران سرکوب‌های خونین، علی ربیعی در سازماندهی حمله به مراکز سندیکایی مانند انجمن همبستگی سندیکاها و شوراهای کارگری تهران و حومه نقش درجه اوّل داشت. او از طراحان شوراهای اسلامی کار است که به شدت حقوق صنفی ـ سندیکایی کارگران را نقض و پایمال می سازد. او مدافع سینه چاک شعار"سندیکا طاغوتی است" قلمداد می شد و ابتکار تصفیه خانه کارگر از فعالین صدیق و آگاه کارگری در ابتدای دهه ۶۰ با او بوده است. پس از آنکه در کنار حسین کمالی طرح قراردادهای موقت را "در قوانین" گنجاند، برای مدتی به دلیل سابقه امنیتی و سرکوب سندیکاهای کارگری به عنوان دبیر شورای عالی امنیت ملی در کنار دبیر دیگر یعنی محمد جواد لاریجانی انجام "وظیفه" کرد. با چنین سوابقی می‌توان تشخیص داد، علی ربیعی چگونه، چرا و با کدام کارنامه به وزارت رسیده و در مقام وزیر، منافع چه کسانی را تامین کرده و می کند!